Male was vroeger, tot 1795, een heerlijkheid, waar de kasteelheer het voor het zeggen had. Deze heerlijkheid was ongeveer zo groot als het huidige Male. Vlaanderen telde toen veel heerlijkheden, maar Male was bijzonder omdat de koning  zelf er (kasteel)heer was. Het zal niet verbazen dat de koning – in de zestiende eeuw regeerden Karel V en na hem Filips II over een wereldrijk waar ‘de zon nooit onderging’ – nooit in Male te zien was. Wel hield zijn kapitein Noël de Caron een oogje in het zeil op het kasteel. Caron was een wat akelige man. Hij had twee kinderen bij een vrouw uit Brugge, die uit een andere losse relatie een zoon had, de later beroemde Simon Stevin.

De schepenbank van de heerlijkheid Male

Om het reilen en zeilen in Male in goede banen te leiden, stelde de kasteelheer van Male van oudsher een schepenbank aan, waarin altijd een beetje dezelfde families zetelden als schepen en burgemeester. Bekende schepenfamilies waren toen onder meer Ballegheer, De Pruusschere en Van Ghistele. De schepenbank had veel te regelen, zoals de verkoop van huizen, boerderijen en grond, en het toezicht op wezen, wanneer één of beide ouders overleden. Maar vooral sprak de schepenbank recht over de inwoners van Male. De schepenen kwam dan samen in de hoedanigheid van ‘vierschaar’ en waren zelfs gerechtigd om de doodstraf uit te spreken. De heerlijkheid Male beschikte immers ook over de hoge rechtspraak, wat vrij uitzonderlijk was. In Male is langs de Brieversweg nog steeds het galgenveld aan te wijzen.