FILIP DEGRAEVE, taalleraar en heemkundige
Blankenberge 6 april 1961 - Brugge 3 oktober 2013
Een inwijkeling uit Blankenberge die zich zo snel integreerde in het sociale weefsel van zijn nieuwe stek, Brugge, dat hij na enkele jaren reeds een graag geziene en onmisbare collega werd op vele fronten. Dat is Filip voor al wie hem gekend heeft, als leider in KSA Blankenberge en MILAC, als leraar, titularis of graadcoördinator in de handelsschool Sint-Jozefinstituut Brugge, als bezieler van de wijkwerking, Welzijnszorg en Broederlijk Delen in de parochie H.-Kruisverheffing, als lid van het oudercomité van het Sint-Andreaslyceum, als medebeheerder van het kerkarchief van de Sint-Jacobskerk, als lid van de edele confrérie van O.-L.-V. van Blindekens en in ons geval als secretaris van de Werkgroep Heemkunde Sint-Kruis.
Het is bijna niet te geloven hoeveel tijd hij daarnaast nog kon uittrekken voor zijn vrouw Tonia Noterman en zijn kinderen Johannes, Matthijs en Jozefien. Die sterke sociale betrokkenheid was bezield door een diep christelijk geloof.
Filip en Tonia verhuisden van Blankenberge naar Sint-Kruis en woonden eerst een tijdje langs de Moerkerkse Steenweg, tot ze verhuisden naar de Welvaartstraat 57. Hij werd lid van onze heemkring in juni 1995 en reeds het jaar erop een schitterende secretaris: hartelijk, nauwgezet, zeer georganiseerd met telkens een plan B in het achterhoofd voor het geval plan A niet zou lukken. Hij was voor de verschillende voorzitters 17 jaren lang een stevig en trouw anker.
Heemkunde was zijn ding, hoewel zijn culturele interesse enorm ruim ging. Bij vrijwel elke publicatie was hij geëngageerd betrokken bij het opzoekwerk, het schrijven of het nalezen in functie van taalcorrectie. Bij talrijke tentoonstellingen was hij te vinden bij het kerngroepje, gebruik makend van zijn uitgekiend draaiboek. Dat werd elke keer goed aangevuld met to do’s en evaluatiepunten. Dat waar wij niet aan gedacht hadden, had Filip al voorzien. Schenkers ontvingen van hem trouw een dankbrief. Als hij op de markt een prentkaart van Sint-Kruis vond die hij nog niet in zijn persoonlijke collectie had, kreeg de kring voorrang.
◄Filip gidst in september 2000 schepen Roose en medeleden van de WHSK doorheen de WHSK-expositie ‘Sint-Kruis omstreeks 1900’ bij de opening ervan.
Tot in augustus 2013 bleef Filip gedreven en moedig naar de maandelijkse vergadering van de WHSK komen, ondanks het fatale bericht van zijn ongeneeslijke hersentumor. We werden er stil van, met bewondering, maar ook met een dubbel gevoel omdat de toekomst “straks nooit meer” aankondigde. De kermistentoonstelling “Vlag voorop!” heeft hij helaas niet meer bewust mogen meemaken, hoewel hij er heel sterk mee bezig was. Met Filip verloor niet alleen de WHSK, maar ook de parochie Sint-Kruis en zijn school meer dan een secretaris: een broer, een vriend.
“Filip, we zullen jouw zowel kordaat als verzoenend optreden, jouw bezieling en relativerende humor missen en vooral jouw complimentjes, want je had de gave van het zien en de gave van het luisteren. We kunnen dit gemis enkel opvullen als we dit alles van jou overnemen. A Dieu, Filip, en vooral: bedankt voor wie je was en blijft” (Eric Colenbier namens de WHSK, oktober 2013).
Filip schreef in 2009 de brochure ‘De Gezinsbond thuis in Sint-Kruis. Historiek van 80 jaar Gezinsbond Sint-Kruis (1929-2009)’ die bij de WHSK werd uitgegeven. Hij was ook mederedacteur van het boek ‘Driemaal Zilver voor een school met een hart. 75 jaar handelsonderwijs Sint-Jozefsinstituut Brugge (1930-2005)’; speciale editie van ‘t Zilverblad. Zijn vrouw Tonia verzorgt nu onze website.
(Eric Colenbier, 22 juli 2023)
►
Laatste groepsfoto van de WHSK waarop Filip nog staat (rechts), augustus 2013, 2 maand voor zijn overlijden.
