De meeste Spermaliezusters van het Wezengesticht werden begraven op het noordelijk deel van het kerkhof rond de dorpskerk van Sint-Kruis, in de schaduw van de grote taxusboom. Vanaf 1952 worden zusters van Spermalie begraven in rij 50B van de begraafplaats op het einde van de Pastorieweg.

In de jaren vóór de eerste wereldoorlog (1904-1913) verbleef een gemeenschap van een twintigtal Franse religieuzen in het kasteel Warren in de Polderstraat in Sint-Kruis. Zij waren afkomstig van de stad Moulins in het centrum van Frankrijk en waren naar België gekomen vanwege de antiklerikale politiek van de toenmalige Franse regering. Door bemiddeling van het Engels klooster verkregen de zusters onderdak in het kasteel Warren dat toen, door de familie van de bekende priester-politicus Leon de Foere, juist verkocht was aan A. Demeester, de latere directeur van Spermalie.

Het destijds zeer vochtige kasteel was echter niet geschikt voor de gezondheid van de zusters, die bovendien geldgebrek leden en hoofdzakelijk afhankelijk waren van giften door rijke weldoeners. Naast het bisschoppelijk verbod om hier een openbare bidplaats op te richten en om geldinzamelingen te organiseren, vonden de zusters nog het ergst dat zij, om niet in concurrentie te treden met de plaatselijke school, ook geen onderwijs mochten verstrekken. Bij vooral de jongere zusters was de verveling dan ook groot en, mede omwille van het groeiend tekort aan leerkrachten in het thuisland, vertrokken een aantal zusters terug naar Moulins of naar een nieuwe stichting van de orde in Budapest. In 1913 verhuisde gans de communauteit vanuit Sint-Kruis naar een nieuw verblijf in het bisdom Namen en maakten daar, in ongunstige omstandigheden, de eerste wereldoorlog mee. In 1919 vertrokken alle zusters definitief terug naar hun thuisbasis in Moulins. (2)