16 en 17 september 2023 in De Zorge, Sint-Kruis
De tentoonstelling werd vooral bezocht door oud-werknemers of kinderen van oud-werknemers die in een van de vestigingen - of meerdere - hadden gewerkt. Bezoekers bestudeerden aandachtig de personeelsregisters van de drie vestigingen en uiteraard de vele groepsfoto’s. Reacties als “Ik heb mezelf teruggevonden” en “Ik heb mijn vader/moeder teruggevonden” kwamen vaak voor. Minstens één bezoeker had er liefst vijftig jaar gewerkt. Velen herkenden ook de medailles voor 20, 25, 30, 45 jaren dienst.
UCO Brugge werd opgericht in 1955 en startte haar productie in 1956. Het was een samenvoeging van twee UCO-vestigingen in het Brugse, enerzijds de spinnerij Cotonnière d’Assebrouck en anderzijds de weverij Tissage Saint-Croix. Een moderne fabriek werd gebouwd langs de Jacob Van Arteveldestraat in Brugge.
UCO Brugge had de eerste dertig jaar de wind in de zeilen. Inzake productiviteit stond het jaren op nummer één in Europa. Sedert de start werkte men in het drieploegenstelsel. De eerste crisis meldde zich aan in 1978-‘79 toen Pakistan en India massaal beterkoop huishoudlinnen op de Europese markt afzetten. In 1980 moest het bedrijf een eerste herstructurering ondergaan. De productie van huishoudlinnen werd definitief verlaten en Picanol leverde moderne weefgetouwen om ribfluweel en jeans te weven. Tijdens de omschakeling was er een grote economische werkloosheid. Investeringen en herstructureringen volgden elkaar op.
De laatste jaren bleef het verlies zich opstapelen en in januari 2010 kwam de beslissing om de activiteiten te stoppen. Bijna 100 werknemers - ooit telde het bedrijf bijna 500 medewerkers - verloren hun job en werkzekerheid. Hier eindigt de bijna 165-jarige geschiedenis van de katoenindustrie in Brugge, in leven gebracht door de bank Dujardin in 1846, overgenomen door UCO in 1919 en dat tot 30 april 2010.
De tentoonstelling werd vooral uitgewerkt door oud-personeelschef Ewald Vancoppenolle die op die manier samen met oud-medewerkers Eddy Pollet en Freddy Clevers hulde brachten aan de honderden textilis medewerkers die het wel en wee van de UCO beleefden. In de aansluitende publicatie zijn de teksten en foto’s voor eeuwig bewaard.
Onderstaande foto’s zijn van Michel Van den Brande en Eric Colenbier.
Reactie plaatsen
Reacties